Homilie 27' zondag B 2021
God, Gij hebt de hele wereld geschapen
tot één wijde ruimte,
waarin de ene mens de ander nodig heeft
om ùw liefde te ervaren.
Neem uit ons hart de hardheid weg,
die in elke mens uw beeld verduistert.
Broeders en zusters,
Enkele zinnen uit het openingsgebed van deze zondagse eucharistie. Zinnen, die voor mij een sleutel werden om het evangelie van vandaag te beluisteren en zoeken goed te begrijpen. Want evident is dat niet. We kunnen dit evangelie heel onevangelisch toepassen door er formele voorschriften in te zoeken waaraan een mens moet voldoen of verboden waarmee we overtredingen kunnen constateren.
Trouwens bij de aanvang van deze evangeliewoorden krijgen we al een waarschuwing. De Farizeeën benaderen Jezus met een vraag, waarmee ze Hem op de proef willen stellen. Ze willen juist van Hem een duidelijke uitspraak, een helder voorschrift i.v.m. de mogelijkheid tot echtscheiding of nog preciezer – het verstoten van een vrouw. Maar Jezus loopt er niet in. Hij zegt niet ja of nee, maar geeft hun een wedervraag: Wat heeft Mozes u voorgeschreven? En direct komt het antwoord: Mozes heeft toegestaan een scheidingsbrief op te stellen en haar weg te zenden. Dus zij weten het! Ze hebben een voorschrift. En dan gaat Jezus daar echt op in.
Ja, er is een voorschrift, maar dit voorschrift is er – zegt Jezus – om de hardheid van uw hart. ‘Hardheid van hart’ brengt tot starre principes.
Homilie 100 jaar Lourdesgrot 15 augustus 2021
(Evangelie: Lc 1, 39-56)
Met namen eeuwenlang bekleed
gehuldigd langs de wegen,
in wisseling van hoop en leed
en wat gij van ons allen weet
gesproken of verzwegen.
Gij zijt de Moeder van altijd,
ons mateloos genegen,
een nieuwe naam voor tederheid
en voor wie aan de wereld lijdt,
een teken en een zegen.
Gij die ons aanziet van de overzij
Moeder van alle mensen, blijf ons nabij.
Zusters en broeders,
Deze woorden - een lied – zingen wij in onze gemeenschap, als wij Maria, de Moeder Gods gedenken. Vandaag op het hoogfeest van Maria ten hemel opgenomen mogen wij ook hier aan onze Lourdesgrot Maria in herinnering brengen.
Wie is zij? Wat doet zij? – dat wij telkens weer naar haar terugkeren – al eeuwen lang? Het lied zegt ons: Zij gaat met ons mee in wisseling van hoop en leed; en zij kent ons met alles wat uitgesproken, maar ook met al wat verborgen en verzwegen is. Zij gaat met ons mee als een Moeder van altijd – ons mateloos genegen!
Wie is zij? En wat doet zij? Het evangelie dat we zojuist mochten aanhoren, kan ons helpen om die vragen te beantwoorden.
HOMILIE 16° ZONDAG B 2021
Hij is gekomen. Door medelijden bewogen. Hij is onze vrede.
Zusters en broeders,
Elke zondag opnieuw mogen we de Blijde Boodschap aanhoren. Woorden die de Kerk ons geeft als voedsel, als leeftocht voor het leven dat wij aan het leven zijn. Ook deze zondag. En op een of andere manier spreken die woorden altijd over God-met-ons of zoals het staat in Psalm 23, de antwoordpsalm – Want naast mij gaat Gij. God is niet veraf. Nee, in Jezus Christus is Hij dichtbij gekomen, naast ons, betrokken op ons, mensen. Door medelijden bewogen. Wij gaan Hem ter harte. Wie wij zijn, hoe we zijn, het raakt Hem.
Het evangelie van vandaag spreekt over die intense betrokkenheid zowel op diegenen, die Jezus nabij zijn, zijn leerlingen, als naar diegenen die meer veraf zijn, de menigte. Voor beiden is Hij gekomen. Hij is ‘een mens voor anderen”, zal Dietrich Bonhoeffer schrijven. Betrokkenheid op de mens zoals die is. Maar mensen zijn verschillend, hebben ander noden. Ook dit lezen we in ons evangelie. De leerlingen komen bij Jezus terug na hun eerste zendingstocht en hebben nood aan alleen zijn, aan rust. Jezus wil hen dat geven en dáár zijn bij hen. De noden van de menigte zijn anders: ze zijn als schapen zonder herder – doelloos, zonder richting. Zij hebben nood aan Jezus’ woorden. Jezus zegt ja op die nood: Hij begon hen uitvoerig te onderrichten. En de leerlingen dan – zij die hem nabij zijn – hun nood wordt niet ingelost. Zo leren zij wat het is ‘mens voor anderen’ te zijn, te leven in zijn voetspoor.
Homilie Drievuldigheidszondag 2021
In de naam van de Vader, die ons heeft bedacht en gemaakt.
En van de Zoon, die is afgedaald in de diepten van ons mens-zijn.
En van de heilige Geest, die links en rechts verenigt.
Broeders,
Zo maken Syrische christenen het kruisteken. In de naam van de Vader, en de Zoon en de heilige Geest – drie Personen verbonden met elkaar. Én evenzeer drie Personen verbonden met ons. God is verbinding in Zichzelf én God is verbinding met ons. God is één, maar niet op Zichzelf - noch in Zichzelf, noch naar ons toe. God is relatie, is gemeenschap, niet solitair en die relatie, die gemeenschap is bepalend voor Wie Hij is. Sint Jan zegt het mogelijks nog korter: God is liefde.
Dat is het vertrekpunt van elk spreken over God en van alle spreken over onszelf, die geschapen zijn naar Gods beeld. Zoals God verbinding is, leven wij als mensen maar echt als er verbinding is.
Homilie 5 de Paaszondag jaar B
Broeders,
Pasen, de Heer leeft. Hij is in ons midden. Hij zit aan onze tafel en spreekt tot ons. Wij luisteren naar zijn stem. Ik ken de mijnen en de mijnen kennen Mij, zoals de Vader Mij kent en Ik de Vader ken. Zo sprak Hij ons vorige week toe. En vandaag gaat het weer over de Vader, over Jezus en over ons. Een verder, een dieper doorvorsen van dat wederzijds kennen: de Vader en Jezus, Jezus en wij. Vorige week gebruikte Jezus het beeld van de herder en zijn schapen. Vandaag gaat het over de wijnstok en de ranken. Het gaat daarbij om een innig verband: ranken zitten aan de wijnstok vast. Het gaat om een vitale band, een levensnoodzakelijke band. Voor de ranken komt alle leven via de wijnstok. Los van Mij kunt gij niets. Maar ook de wijnstok is afhankelijk. De wijnstok heeft de zorg van de wijnbouwer nodig: hij is het die plant, bemest, snoeit, zuivert en die dat alles doet met een bedoeling: vruchten, rijke vruchten.
Homilie Pasen 2021
Een sterven aanvaard uit liefde.
Dat is de dood die de Heer is gestorven
en die Hij heeft aanvaard in Getsemane
toen Hij tot zijn Vader bad:
‘Niet zoals Ik wil, maar zoals Gij wilt.’
Hij heeft een dood aanvaard die niet vernietigt,
want het was een dood omwille van de anderen en voor de anderen.
Dat is geen dood die naar het niets leidt,
maar een dood die naar de ander leidt.
Die dood wekt leven en brengt liefde voort,
en liefde, dat is leven.
Broeders,
Deze woorden van Metropoliet Johannes van Pergamum, John Zizioulas, raken zozeer wat we nu op Pasen mogen gedenken en vieren: ‘een dood die leven wekt’. Omdat Jezus stierf omwille van de anderen en voor de anderen. Omdat Jezus stierf omwille van ons en voor ons. Jezus - Gods liefde op aarde neergedaald – is afgedaald in de dood. Zoals de Vader Mij heeft liefgehad, zo heb ook Ik u liefgehad. Hierom heeft de Vader Mij lief, omdat Ik mijn leven geef. Niemand neemt het Mij af, maar Ik geef het uit Mijzelf.
Homilie Witte Donderdag 2021
INLEIDING
In de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. AMEN.
( De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en
de gemeenschap van de heilige Geest zij met u allen. EN MET UW GEEST.
Gedenken wij dankbaar de daden des Heren, zijn leven, zijn dood en verrijzenis
in vereniging met heel de Kerk,
met allen die we op een andere manier in ons hart meedragen.
Dat wij ons oprecht tot Jezus bekeren,
om de heilige Eucharistie goed te kunnen vieren: Ik belijd …
Moge de almachtige God zich over ons ontfermen, onze zonden vergeven,
en ons geleiden tot het eeuwige leven. AMEN.
HOMILIE
Begrijpt gij wat Ik u gedaan heb?
Gij spreekt Mij aan als Leraar en Heer, en dat doet gij terecht, want dat ben Ik.
Maar als Ik, de Heer en Leraar, uw voeten heb gewassen, dan behoort ook gij elkaar de voeten te wassen. Ik heb u een voorbeeld gegeven opdat gij zoudt doen zoals Ik u gedaan heb.
Dit is mijn lichaam voor u. Doet dit tot mijn gedachtenis.
Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed.
Doet dit elke keer dat gij hem drinkt tot mijn gedachtenis.